Κινούμενοι στο χώρο της progressive rock – metal μουσικής μας παρουσιάζουν την πρώτη επίσημη δισκογραφική τους δουλειά με τίτλο “The Damnation Project” που κυκλοφόρησε το Μάιο του 2012 από τη Γαλλική Musea Records.
Που σας βρίσκουμε αυτόν τον καιρό;
Αυτό τον καιρό μας βρίσκετε σε περίοδο προετοιμασίας για κάποια λάιβ. Παρουσιάζουμε σιγά σιγά τη δουλειά μας σε κάποιους χώρους της Αθήνας. Η αρχή έγινε το Σεπτέμβρη στο After Dark και σειρά έχουν 3-4 άλλα live clubs με τα οποία συζητάμε. Κατά τα άλλα, ηχογραφούμε συνεχώς τα επόμενά μας βήματα, και όσο για την τρέχουσα δουλειά μας, μπορείτε να την προμηθευτείτε από οποιοδήποτε μεγάλο διαδικτυακό κατάστημα πώλησης δίσκων του κόσμου (στυλ amazon) από το δικό μας σάιτ, από το σάιτ της εταιρίας μας (musea records) ή και από εμάς προσωπικά από το στούντιό μας (Δημοκρατίας 2, Αιγάλεω) ή σε ένα από τα λάιβ μας.
Πείτε μας δυο λόγια για την πιο πρόσφατη δουλειά σας
Η πρώτη μας δισκογραφική δουλειά κυκλοφόρησε τον Μάιο 12 από την Γαλλική Musea Records, και είναι ένα σύνολο 8 κομματιών αγγλόφωνης μουσικής, με στοιχεία ροκ, μέταλ, μπλουζ, τζάζ, φλαμένκο, προοδευτικού ροκ και μέταλ (το λεγόμενο progressive) αναμεμιγμένα με πλούσια στοιχεία από την ελληνική ανατολίτική μουσική παράδοση αλλά και πιο σύγχρονους Έλληνες συνθέτες όπως ο Μ. Χατζιδάκις και ο Β. Παπαθανασίου.
Πως γνωριστήκαμε και πόσα χρόνια είστε μαζί;
Οι 2 Γιάννηδες (κιθάρα-φωνή, πλήκτρα) γνωριστήκαμε στις σπουδές μας και είμαστε αδερφικοί φίλοι εδώ και 8-9 χρόνια. Με το Γιώργο (μπάσο) γνωριζόμαστε από το 2003 που ξεκινήσαμε να παίζουμε μαζί στη προηγούμενη (ελληνόφωνη) μπάντα μας. Εννοείται είμαστε επίσης πολύ καλοί φίλοι και συνεργάτες όλα αυτά τα χρόνια. Ο Σταύρος, στα τύμπανα, είναι ο τελευταίος που μπήκε στην ομάδα στις αρχές του χρόνου, και είναι φίλος πάνω από 10 χρόνια, εξαίρετος μουσικός και συνεργάτης πολλά χρόνια, καθώς έχει το στούντιο στο οποίο κάναμε και κάνουμε τις πρόβες μας.
Τι κάνατε στη ζωή σας πριν το γκουπ;
Ότι κάνουμε και τώρα. Παίζαμε μουσική, δουλεύαμε ή σπουδάζαμε, ταξιδεύαμε, αθλούμασταν, γενικότερα οτιδήποτε μας ευχαριστούσε. Οι 3 από τους 4 ήμασταν μαζί σε ένα άλλο σχήμα, οπότε είχαμε πολύ μουσική δημιουργία και πριν τους Damnation Project.
Τι νομίζετε πως λείπει από τη δισκογραφία σήμερα;
Σχήματα εναλλακτικά, στη πραγματικότητα και όχι κατ΄ όνομα. Μουσικά σύνολα που να μπουν στο τριπάκι της γνήσιας δημιουργίας και όχι της επανάληψης. Της παρθενογένεσης και της ζωντάνιας. Σχήματα που να τα αγαπάς με το πρώτο άκουσμα για τη διαφορετικότητά τους, και να τα ερωτεύεσαι όλο και περισσότερο όσο τα βλέπεις ζωντανά στη σκηνή. Μπάντες με δυνατή σκηνική παρουσία και πάθος. Και όλα αυτά, φυσικά να υπάρχει ένα σύστημα από μίντια, ραδιόφωνο, τηλεόραση, δισκογραφικές εταιρίες και εταιρίες διανομής που να τα υποστηρίξουν. Και τέλος το πιο σημαντικό, ακροατές με γούστο, που να το ακολουθήσουν όλα αυτά, με τη παρουσία τους στα λάιβ (δεν πειράζει ας μην πάνε στα μπουζούκια ένα Σάββατο…) και με την αγορά ενός δίσκου που κοστίζει όσο 2 καφέδες τους στο Κολωνάκι…
Ποια είναι τα μελλοντικά σας όνειρα;
Είναι να είμαστε υγιείς, οικονομικά ανεξάρτητοι, αγαπημένοι μεταξύ μας και με τον κόσμο όλο. Από κει και πέρα να κάνουμε καλή μουσική και να έχουμε αρκετή ενέργεια και όρεξη να την προωθούμε. Ονειρευόμαστε μια Ελλάδα που η κάψα του Έλληνα δεν θα είναι να πάρει το Καγιέν και να πάει για ποτό στη Γλυφάδα αλλά να μορφωθεί. Από κεί θα ξεκινήσουν όλα, και η επανάσταση (οικονομική, ηθική, κοινωνική, ατομική) και η αφύπνιση. Μόρφωση πολιτική, κοινωνική, ιστορική, επιστημονική, αθλητική (παιδεία) και καλλιτεχνική, όλα τα παραπάνω ισάξια. Ας μην ξεχνάμε ότι η μόρφωση δεν είναι μόνο μέσα στα βιβλία, αλλά και μέσα στη καρδιά μας και μέσα στη δισκογραφία σπουδαίων καλλιτεχνών και πάνω στο σανίδι μεγάλων παραστάσεων κτλπ.
Τι θα θυσιάζατε για την καριέρα σας και τι δε θα κάνατε ποτέ για γι’ αυτήν;
Θα θυσίαζα την επαγγελματική μου (αν)ασφάλεια, και δεν θα θυσίαζα με τίποτα τη προσωπική μου ζωή και ευτυχία με την οικογένειά μου. Όλα έχουν ένα όριο, ξέρετε…
Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας Έλληνες Καλλιτέχνες και με ποιους θα θέλατε να συνεργαστείτε;
Α! Ωραία ερώτηση. Λίγοι είναι αλλά καλοί! Θα θέλαμε να συνεργαστούμε στη σκηνή με τους Fragile Vastness, και ελπίζουμε να συμβεί αυτό κάποια στιγμή, καθώς ο Βαγγέλλης Γιαλαμάς είναι παλιός μας φίλος. Προσωπικά μου αρέσουν οι Raining Pleasure, και οι Closer πολύ! Από κει και πέρα λατρεύω τον πιο γνήσιο για μένα καλλιτέχνη της χώρας μας, τον Αλκίνοο Ιωαννίδη, και αρκετά τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Άλλοι αγαπημένοι καλλιτέχνες είναι ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, και παλιότερες μπάντες όπως οι Τρύπες, τα Διάφανα Κρίνα (που ευτυχώς συνεχίζουν ακόμη) οι Πράσσειν άλογα και 2-3 άλλες μπάντες από τα χρυσά χρόνια του Ελληνικού ροκ. Αυτό που οφείλω να σας πω είναι πως ήδη μοιραζόμαστε τη σκηνή με τεράστιες μπάντες που αν τις ακούσει κάποιος ξένος θα τις εκτιμήσει, αλλά στην Ελλάδα πάνε άπατες…Αναφέρω τυχαία 3: Verbal Delirium (τεράστια μπάντα με δισκογραφία στην ίδια εταιρία με εμάς), Spinball (μπάντα με κέφι και χαρακτήρα με δισκογραφία στην Ελλάδα), Isolated (θυμηθείτε αυτό το όνομα…είναι 17 χρονών, στους φιναλίστ του φετεινού Schoolwave, και παίζουν εκπληκτικό progressive…στο μέλλον θα ανθίσουν!)
Ποιο είναι το πιο περίεργο περιστατικό που σας έχει συμβεί πάνω στη δουλειά σας;
Το ότι άνθρωποι με μηδενική μουσική παιδεία, εκπαίδευση και εμπειρία, κατέχουν θέσεις «κριτών» και «δισκοκριτικών», που έχουν γνώμη για πράγματα που δεν μπορούν να κατανοήσουν. Πχ δεν μπορεί να πει κάποιος αν η φωνή σε ένα κομμάτι είναι «flat» αν δεν έχει τραγουδήσει ποτέ του… αστεία πράγματα δηλαδή. Ταυτόχρονα το εξίσου περίεργο είναι ότι στην Ελλάδα παίρνουμε, παρόλα αυτά, πολύ καλές κριτικές αλλά κατά κάποιο τρόπο συγκρατημένες, σαν να θέλουν να μας κρατήσουν τα πόδια στη γη (λες και υπήρχε περίπτωση για οτιδήποτε άλλο…), ενώ την ίδια στιγμή άνθρωποι από το εξωτερικό τρίβουν τα… αυτιά τους όταν ακούνε τη δουλειά μας…
Πως περνάτε τις ώρες σας στο διαδίκτυο;
Διαβάζοντας για θέματα μουσικής, ηχοληψίας, ηλεκτρονικών (όχι παιχνιδιών… αλλά κυκλωμάτων), μοντελισμού, αθλητισμού και λοιπά. Γενικά με ότι έχει να κάνει με τα χόμπι μας. Περισσότερο όμως σελίδες που έχουν να κάνουν με μουσικά φόρουμ και εξοπλισμούς και τα λοιπά.
Τι εύχεστε στους επισκέπτες του happytv.gr ;
Να έχουν δουλειά, ηρεμία και αγάπη στη ζωή τους. Να ακούνε μουσική φιλτράροντας τα σκουπίδια που τους προβάλει το ραδιόφωνο και η τηλεόραση όλη μέρα, και να ανοίγουν το χαζοκούτι μονο όταν υπάρχει λόγος πραγματικός….
BIOΓΡΑΦΙΚΟ
THE DAMNATION PROJECT
Οι “The Damnation Project” είναι ένα σχήμα από την Ελλάδα, το οποίο προσπαθεί να βρει τον δρόμο του στο όμορφο ταξίδι του progressive rock-metal… Αρχικά σχηματίστηκε στις αρχές Οκτωβρίου 2009 όταν ξεκίνησαν να πειραματίζονται σε ένα υπόγειο, με ηλεκτρονικά τύμπανα (Αγαθοκλής Μπακαρός), ένα αρμόνιο του 92 (Ιωάννης Κακάνης), μία ηλεκτρική κιθάρα (Ιωάννης Δεγδέκης), χωρίς μπάσο και μικρόφωνα…. Αφού έπεσαν οι πρώτες ιδέες, ο Μιχάλης Κατσαρός δέχτηκε την πρόταση του Ιωάννη Δεγδέκη από το καλοκαίρι του 2009 να παίξει μπάσο, και έτσι έγινε. Στα μέσα Δεκεμβρίου 2009, είχαν ήδη ηχογραφήσει και μιξάρει 7 κομμάτια. Tον Ιανουάριο του 2010 κυκλοφόρησε το πρώτο DEMO , το οποίο στάλθηκε σε φίλους, περιοδικά, φόρουμ και πήρε κάποιες πολύ καλές κριτικές, για παράδειγμα από το Ελληνικό Metal Hammer, και από σελίδες διαδικτυακού μουσικού τύπου όπως τα: Rocking.gr, Rockway.gr, και άλλα.
Στη συνέχεια ξεκίνησαν να παίζουν ζωντανά, από τον Ιούνιο του 2010, και να ηχογραφούν σε στάδιο προπαραγωγής περίπου 30 κομμάτια…. Η ώρα των μεγάλων αλλαγών είχε αρχίσει όμως και κάπως έτσι ένα πρωί μετά από ένα πετυχημένο LIVE ο τραγουδιστής και κιθαρίστας της μπάντας, Ιωάννης Δεγδέκης, αποφάσισε να μπει στο αεροπλάνο για την Καβάλα και να μην επιστρέψει ποτέ παρά μόνο για πρόβες και LIVE .Ακολούθως, η μπάντα αποφάσισε να σταματήσει τη συνεργασία της με τον Μιχάλη Κατσαρό και να συνεχίσει με το φίλο και πολύ καλό μπασίστα, Γιώργο Πολύζο.
Με αυτή τη σύνθεση η μπάντα ηχογράφησε τα 8 κομμάτια που συμπλήρωσαν τον πρώτο τους δίσκο, που κυκλοφόρησε το Μάη του 2012 από την Γαλλική Musea Records. Πρόκειται για ένα στιβαρό άλμπουμ με ξεκάθαρο πειραματικό προσανατολισμό στο προοδευτικό ρόκ-μέταλ, με την ιδιομορφία όμως των ανατολίτικων παραδοσιακών δομών που διαδέχονται προς έκπληξη του ακροατή τις κλασικές ροκ, μπλούζ έως και «χατζιδακικές» επιρροές των μελών τους..Αμέσως μετά την ηχογράφηση του άλμπουμ, τον Αγαθοκλή στα τύμπανα διαδέχτηκε ο καλός τους φίλος και πολύ ολοκληρωμένος μουσικός, Wool, καθώς ο Αγαθοκλής δεν ενδιαφέρονταν στο να συνεχίσει να συμμετέχει στο Project Band των 3 καλών του φίλων.
Πλέον η μπάντα έχει ξεκινήσει την προώθηση του άλμπουμ σε όλα τα μέσα και προετοιμάζεται για την ζωντανή παρουσίασή του από Σεπτέμβρη σε όσο το δυνατόν περισσότερες σκηνές της Ελλάδας. Απλά κλείστε τα μάτια σας… και ταξιδέψτε με τη μουσική τους…
www.myspace.com/thedamnationproject
www.facebook.com/TheDamnationProject