Η Λία Ζώτου και ο Θοδωρής Καραγεωργίου γεννήθηκαν σε δύο κοντινά χωριά της Καβάλας.. Πρόσφατα κυκλοφόρησαν το νέο τους βιβλίο με τίτλο “Σαν τα φύλλα του καπνού” από τις εκδόσεις Ψυχογίος.
Πείτε μας δυο λόγια για το βιβλίο σας που πρόσφατα κυκλοφόρησε..
Ιούνιος, 2001. Ο Νίκολας ταξιδεύει από την Αμερική με προορισμό την Καβάλα, έχοντας σκοπό να ανακαλύψει το άγνωστο παρελθόν του παππού του και ταυτόχρονα το δικό του μέλλον. Τα μοναδικά στοιχεία που έχει στα χέρια του είναι το όνομα μιας γυναίκας, το χωριό στο οποίο μένει και ένα κλειστό ξύλινο κουτί, που πρέπει να της παραδώσει. Το κουτί θα ανοίξει και η «Μέκκα του καπνού» θα φανερώσει τα μυστικά της…
Καβάλα, 1928. Ανάμεσα στις καπναποθήκες και στους εμπόρους, στα καπνοχώραφα και στους παραγωγούς, γεννιέται μια παιδική φιλία που θα εξελιχθεί σε έναν θυελλώδη έρωτα. Αυτός, φτωχό προσφυγόπουλο από τη Σμύρνη∙ εκείνη, κόρη πλούσιου καπνεμπόρου. Θα καταφέρει η αγάπη αυτή να ξεπεράσει τα χτυπήματα της μοίρας, τους πειρασμούς, τις δυσκολίες και τις δολοπλοκίες; Θα καταφέρει να σταθεί μέχρι το τέλος;
Από την Ελλάδα των μεγάλων κοινωνικών αντιθέσεων και την Αγγλία του μεσοπολέμου έως την Αμερική της καπνοβιομηχανίας και του εύκολου κέρδους, ξετυλίγεται με θαυμαστό τρόπο μια ιστορία αγάπης γεμάτη εικόνες, αρώματα και νοσταλγία.
Πως ξεκινήσατε να γράφετε;
Θ. Κ.: Πριν αρκετά χρόνια είχα βρεθεί μαζί με τους γονείς μου σε μία εκδήλωση ενός συγγραφέα, ο οποίος παρουσίαζε το δικό του έργο. Τον άκουσα με προσοχή και ο τρόπος που μιλούσε, αλλά και όλα όσα είπε τη μέρα εκείνη για τα βιβλία, μου άρεσαν πάρα πολύ. Θυμάμαι σαν να ήταν χθες που μετά την εκδήλωση ήθελα να γυρίζω τρέχοντας στο σπίτι και να ψάξω στη βιβλιοθήκη μας. Τα βιβλία που είχαμε δεν ήταν πολλά, αλλά τα εξέτασα όλα ένα προς ένα. Κοίταξα τα εξώφυλλά τους, τα ξεφύλλισα και αφού κατέληξα σε κάποιο, άρχισα να το διαβάζω ενθουσιασμένος. Με αυτόν τον τρόπο το διάβασμα μπήκε στη ζωή μου και βιβλίο με το βιβλίο καταλάβαινα ότι το αγαπούσα όλο και περισσότερο.
Ένιωθα τόσο όμορφα διαβάζοντας λογοτεχνικά βιβλία, που δειλά – δειλά άρχισα να λέω στον εαυτό μου, πως κάποια στιγμή θα ήθελα και εγώ να δημιουργήσω κάτι τέτοιο, θα ήθελα να φτιάξω τα δικά μου βιβλία.
Αυτό, λοιπόν, που ουσιαστικά με έκανε να αγαπήσω το γράψιμο δεν ήταν τίποτε άλλο από το διάβασμα.
Λ. Ζ.: Εγώ πάλι, να σας πω την αλήθεια, δεν πίστευα ποτέ πως θα μπορούσα να γράψω μία ιστορία. Αν και αγαπούσα το διάβασμα από μικρή, ποτέ δεν είχα σκεφτεί να γράψω. Την πρώτη επαφή με τη συγγραφή την είχα στο Πανεπιστήμιο, όταν στο τελευταίο έτος χρειάστηκε να προετοιμάσω την πτυχιακή μου εργασία. Σαφώς και η προετοιμασία της βασιζόταν σε τελείως διαφορετική φόρμα, όμως τώρα μπορώ να ομολογήσω πως είχα γλυκαθεί αρκετά με τη διαδικασία. Αλλά και πάλι, ποτέ δεν σκέφτηκα ότι θα έφτανα στο σημείο να δημιουργήσω κάτι δικό μου. Η φαντασία βέβαια υπήρχε εδώ και καιρό και όλο προσπαθούσε να βρει διεξόδους. Μέχρι που ο Θοδωρής, έριξε την πρόταση στο τραπέζι: «Έλα να γράψουμε κάτι μαζί!» μου είπε μία μέρα, ενθουσιασμένος.
Εγώ φυσικά και γέλασα. «Ξέχνα το!» του είπα. «Δεν μπορώ να γράψω, δεν γίνεται!»
Έλα όμως που επέμενε. Ώσπου με κατάφερε και κάθισα μπροστά από τον υπολογιστή. Τη μέρα εκείνη γράψαμε μαζί ένα μικρό διήγημα, και όταν το διάβασα, πραγματικά δεν μπορούσα να πιστέψω στα μάτια μου.
Τι ήταν αυτό που σας οδήγησε στη συγγραφή του συγκεκριμένου βιβλίου;
Τα «φύλλα» δεν είναι απλά μία ιστορία φανταστική. Είναι θραύσματα από ιστορίες που μας έχουν διηγηθεί στην παιδική μας ηλικία, είναι γεγονότα από χρόνια αλησμόνητα που δεν χορταίναμε να τα ακούμε και τα οποία μας συντροφεύουν μέχρι και σήμερα.
Ζεστός ελληνικός καφές να αχνίζει στα λευκά φλιτζάνια, η σόμπα στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς να καίει, τα κάστανα να σκάνε στη φωτιά… Και οι δικοί μας, με δάκρυα στα μάτια, να αφηγούνται ιστορίες από τα παλιά…
Ότι γράφετε είναι προσωπικές σας εμπειρίες;
Όχι, απαραίτητα. Το συγκεκριμένο βιβλίο, για παράδειγμα, αναφέρεται σε μία παλιότερη εποχή και όπως προαναφέραμε κυρίως το εμπλουτίζουν οι εμπειρίες των δικών μας ανθρώπων. Βέβαια, θεωρούμε πως κάθε συγγραφέας αφήνει το δικό του προσωπικό στίγμα σε κάθε του δημιούργημα. Και αυτό μπορεί να είναι μία κίνηση των πρωταγωνιστών, ένα βλέμμα, οτιδήποτε…
Πείτε μας για ένα βιβλίο που δεν έχετε γράψει εσείς και θα θέλατε να το είχατε γράψει.
Υπάρχουν τόσα πολλά καλά βιβλία που έχουν επηρεάσει ολόκληρες γενεές. Ίσως θα συμφωνούσαμε και οι δύο στο «Έγκλημα και Τιμωρία» του Ντοστογιέφσκι, το οποίο τυχαίνει να είναι από τα πρώτα βιβλία που έχουμε διαβάσει και μάλιστα σε νεαρή ηλικία.
Ποιος ο αγαπημένος σας συγγραφέας;
Είναι πολλοί οι συγγραφείς που διαβάζουμε και πραγματικά δεν θα μπορούσαμε να ξεχωρίσουμε κάποιον συγκεκριμένο. Γενικότερα, αν μας αρέσει ένα βιβλίο κάποιου συγγραφέα, τον ακολουθούμε και στα επόμενα.
Οι Έλληνες σήμερα, τι σχέσεις έχουν με τα βιβλία; Αγοράζει ο κόσμος βιβλία;
Ο κόσμος σήμερα διαβάζει ίσως περισσότερο από ποτέ. Στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε όλοι έχουμε την ανάγκη να ξεφύγουμε από τις δικές μας σκοτούρες, να ταξιδέψουμε, και το βιβλίο αποτελεί έναν από τους καλύτερους συμμάχους.
Τι νομίζετε ότι χρειάζεται να υπάρχει σε ένα βιβλίο για να οδηγήσει στην επιτυχία;
Δεν υπάρχει κάποιο ιδιαίτερο μυστικό. Κατά τη γνώμη μας, την επιτυχία ενός βιβλίου την καθορίζει απλά το κατά πόσο αυτό μιλάει στις ψυχές των ανθρώπων.
Συγγραφέας γεννιέσαι ή γίνεσαι;
Για να ασχοληθεί κάποιος με τη συγγραφή, θεωρούμε αρχικά πως θα πρέπει να έχει μία έφεση προς αυτήν. Η σκληρή δουλειά, η επιμονή και η υπομονή όμως, είναι απαραίτητα εργαλεία.
Είστε ικανοποιημένοι με τη δουλειά σας; Τι παραπάνω θα θέλατε στο μέλλον;
Μέχρι τώρα είμαστε απόλυτα ικανοποιημένοι από την πορεία μας στο χώρο του βιβλίου. Η συνεργασία μας με τις Εκδόσεις Ψυχογιός, ήταν ένα όνειρο ζωής που έγινε πραγματικότητα! Τα δύο βιβλία που έχουμε ως τώρα εκδώσει, έχουν αγαπηθεί από το κοινό και τα σχόλια που εισπράττουμε είναι πραγματικά υπέροχα. Ευχόμαστε να συνεχίσουμε να γράφουμε βιβλία που θα μιλούν στις καρδιές των αναγνωστών.
Τι εύχεστε στους αναγνώστες του happytv.gr ;
Πάνω απ’ όλα, ευχόμαστε υγεία! Έπειτα, ευχόμαστε, μέσα από την καρδιά μας, να έχουν πάντα ως σοφό συνοδοιπόρο στην πορεία της ζωή τους την ελπίδα, γιατί χωρίς αυτήν δεν μπορούμε να ονειρευτούμε, και δίχως όνειρα δεν μπορούμε να συνεχίσουμε!
Facebook: ΛΙΑ ΖΩΤΟΥ – ΘΟΔΩΡΗΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ