Η Μαριάννα Κιμούλη, που πρωταγωνιστεί φέτος στη δραματική σειρά εποχής «Ψυχοκόρες» του ΑΝΤ1 plus, μας συστήνει τον χαρακτήρα που υποδύεται στη σειρά, μας περιγράφει το κοινωνικό πλαίσιο στο οποίο εκτυλίσσεται η πλοκή και μας αποκαλύπτει λίγα πράγματα για τον εαυτό της.
Συνέντευξη: Ηλιάνα Λαγομάτη
Πρωταγωνιστείτε στη νέα σειρά της συνδρομητικής πλατφόρμας ΑΝΤ1 plus, «Ψυχοκόρες», υποδυόμενη τη μεγαλύτερη εκ των τεσσάρων αδελφών της οικογένειας Πολύζου, την Μαρίκα. Θα θέλαμε να μας πείτε λίγα λόγια για τη σειρά, να μας περιγράψετε την ηρωίδα και, αν είναι δυνατόν, να μας πείτε λίγα λόγια για την ψυχοσύνθεση της και τα γεγονότα που την αφορούν.
Οι Ψυχοκόρες έρχονται να υπενθυμίσουν έναν θεσμό πληγή για την ελληνική κοινωνία. Για πολλές δεκαετίες χιλιάδες κορίτσια, κυρίως από την επαρχία, με το όνειρο μιας καλύτερης ζωής, εγκατέλειπαν τις οικογένειες τους για να ζήσουν ως μέλη μιας καινούριας οικογένειας σε μεγαλοαστικά σπίτια της Αθήνας. Ουσιαστικά μία άτυπη μορφή υιοθεσίας, που δυστυχώς τις περισσότερες φορές εξανάγκαζε τα κορίτσια να ζήσουν σε ένα καθεστώς τυφλής υποταγής. Η σειρά αυτή βασισμένη σε αληθινές μαρτυρίες, αφηγείται την ιστορία τεσσάρων αδελφών που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τον τόπο τους και η μοίρα τις χωρίζει παρά την θέληση τους. Καταλήγουν σε τρία διαφορετικά σπίτια ως ψυχοκόρες και το ερώτημα που γεννάται είναι αν ποτέ θα καταφέρουν να ξανασμίξουν. Η Μαρίκα είναι η μεγαλύτερη από τις τέσσερις αδελφές. Έχει δώσει έναν όρκο στην μητέρα τους να προσέχει τις αδελφές της και να μην χωριστούν ποτέ. Είναι κάτι για το οποίο δεν θα σταματήσει ποτέ να αγωνίζεται. Το αν θα το καταφέρει ή όχι, θα το δούμε στο τέλος της σειράς. Αυτό που την χαρακτηρίζει πάντως είναι ο αλτρουισμός της, η ενσυναίσθηση και το γεγονός ότι ποτέ δεν βάζει το προσωπικό της συμφέρον πάνω από το συμφέρον των δικών της ανθρώπων. Προσπαθεί πάντα να μπει στην θέση του άλλου χωρίς να κρίνει. Στοιχεία που στη σημερινή μας εποχή σπανίζουν. Το ίδιο το σύστημα μέσα στο οποίο ζούμε σχεδόν απαγορεύει στους ανθρώπους να σκέφτονται και να ενεργούν μ’ αυτόν τον τρόπο.
Θα θέλαμε να μας πείτε αν έχετε εντοπίσει κοινά στοιχεία του χαρακτήρα σας με αυτόν της Μαρίκας και κατά πόσον ήταν εύκολο ή δύσκολο για σας να κατανοήσετε, να συναισθανθείτε, να αποδώσετε και να ερμηνεύσετε την ηρωίδα.
Η Μαρίκα είναι ο άνθρωπος που θα ήθελα να είμαι. Ή ίσως είναι ο άνθρωπος που θα μπορούσα να είμαι κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες. Η αναγνώριση στην συγκεκριμένη περίπτωση ήταν σχεδόν στιγμιαία. Κάθε φορά όμως που διαβάζω έναν καινούριο ρόλο τον αντιμετωπίζω σαν μία συνάντηση με κάτι που δεν είναι εκτός της προσωπικότητας μου. Μια αναγνώριση ή ανακάλυψη μιας πλευράς του ίδιου μου του εαυτού.
Πως νιώσατε όταν σας ανακοινώθηκε ότι σας επέλεξαν για έναν εκ των πρωταγωνιστικών ρόλων και μάλιστα αυτόν της μεγαλύτερης αδελφής;
Στην αρχή είχα περάσει casting για τον ρόλο της Φρόσως, μετά της Βασιλικής και στο τέλος ήρθε η Μαρίκα. Η διαδικασία είχε κρατήσει μήνες. Θυμάμαι όμως ξεκάθαρα την μέρα που μαζευτήκαμε η Μένια, η Μαργαρίτα, η Άννα και εγώ και δοκιμάσαμε για πρώτη φορά μία σκηνή όλες μαζί. Ήταν από τα πιο όμορφα συναισθήματα που έχω νιώσει. Ήταν σαν να τις ξέρω χρόνια. Το τηλεφώνημα λοιπόν ήταν σαν να επιβεβαίωνε την αυθεντικότητα αυτού που ένιωσα σε εκείνο το casting.
Στη σειρά πρωταγωνιστεί μια πλειάδα πολύ σπουδαίων και καταξιωμένων ηθοποιών. Ποια συναισθήματα σας προκαλεί η συνεργασία μαζί τους και τι έχετε αποκομίσει από την μέχρι τώρα επαφή μαζί τους;
Είμαι φοβερά ευγνώμων. Για κάθε νέο ηθοποιό είναι δώρο το να συνεργάζεσαι με πιο έμπειρους ηθοποιούς, πόσο μάλλον όταν τους εκτιμάς και καλλιτεχνικά. Το μεγαλύτερο μάθημα για μένα είχε να κάνει με το πως πρέπει να υπάρχεις μέσα σε μία δουλειά. Από την προετοιμασία στο σπίτι, τη στιγμή που φτάνεις στο γύρισμα, μέχρι την στιγμή που φεύγεις.
Οι αδελφές Πολύζου είναι πολύ αγαπημένες και δεμένες παρ’ ολ’ αυτά παρακολουθούμε ότι αναγκάζονται να χωριστούν και να ζήσουν μακριά. Μπορείτε να μας αποκαλύψετε αν στην πορεία της σειράς θα επανενωθούν τα τέσσερα κορίτσια;
Το ενδιαφέρον της σειράς βρίσκεται στο γεγονός ότι δεν παρακολουθούμε απλώς τα τέσσερα κορίτσια στην προσπάθεια τους να επανενωθούν. Παρακολουθούμε ένα ταξίδι ενηλικίωσης των τεσσάρων αυτών γυναικών και την προσπάθεια που κάνουν να αποκτήσουν την αυτονομία τους. Και το ταξίδι έχει πάντα μεγαλύτερη σημασία από τον προορισμό, όσο κοινότοπο κι αν ακούγεται αυτό που λέω.
Οι «Ψυχοκόρες» είναι μια σειρά που καταδεικνύει την δεινή θέση των γυναικών εκείνη την εποχή, την υποβάθμιση τους, την συνακόλουθη περιθωριοποίηση και τον εξευτελισμό τους μα και τους αγώνες τους και τη μαχητικότητα τους για τη διεκδίκηση της ανεξαρτησίας τους και της θέσης που τους αξίζει. Πιστεύετε πως έχει αλλάξει σημαντικά η θέση των γυναικών σήμερα ή ακόμα έχουν να διανύσουν αρκετό δρόμο προς την πλήρη κατάκτηση των δικαιωμάτων τους και τη θέση που τους αξίζει;
Είναι αλήθεια πως τις τελευταίες δεκαετίες έχουν γίνει αρκετά βήματα προόδου σχετικά με τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία. Όμως υπάρχει κάτι βασικό, που ίσως ακόμη δεν έχει αλλάξει. Όσο κι αν μιλάμε περί νομοθεσίας και περί πολιτισμού στον κοινωνικό μας χώρο, υπάρχει πάντα κι η προσωπική νομοθεσία του καθενός και ο προσωπικός μας πολιτισμός. Εκεί χρειάζεται πολύ δουλειά ακόμα. Γιατί ό,τι κι αν αλλάξει στο περιβάλλον μας, αν δεν αλλάξει και ο τρόπος που σκέφτεται ο καθένας και η καθεμιά μας, πραγματική αλλαγή δε θα συμβεί.
Ένα δεύτερο θέμα που πραγματεύεται η σειρά είναι ο θεσμός της οικογένειας και οι σχέσεις και οι δυναμικές που αναπτύσσονται μέσα σ’ αυτήν. Τι γνώμη έχετε για τον θεσμό της οικογένειας σήμερα και εσείς προσωπικά επιθυμείτε να δημιουργήσετε τη δική σας οικογένεια;
Είμαι απ’ τους ανθρώπους που πιστεύουν στην οικογένεια και δε θεωρώ πως ο θεσμός αυτός εναντιώνεται στα κοινωνικά επιτεύγματα που θέλει μία γυναίκα να πετύχει. Η οικογένεια όμως θέλει δύο και μάλιστα να έχουν την ωριμότητα να αντιληφθούν το πόσα μπορεί να κατορθώσει κάποιος όταν είναι μαζί με κάποιον άλλον. Με λίγα λόγια να έχει αντιληφθεί τη σημαντικότητα του συλλογικού.
Παρατηρούμε τον τελευταίο καιρό μια τάση των τηλεοπτικών καναλιών να προβάλλουν όλο και συχνότερα σειρές εποχής. Που αποδίδετε το ενδιαφέρον των τηλεθεατών σε αυτό το είδος σειρών μυθοπλασίας;
Θεωρώ πως ειδικά οι νεότερες γενιές, λόγω της ακραίας ταχύτητας που κινούνται πλέον τα πράγματα αλλά και του όγκου πληροφορίας που βομβαρδιζόμαστε σε καθημερινή βάση, δεν έχουν την ίδια επαφή με την ιστορία που ίσως είχαν οι προηγούμενες. Κατ’ επέκταση είναι πολύ σημαντικό η τέχνη να μας υπενθυμίζει κομμάτια της ιστορίας μας, που έχουν ξεχαστεί ή ακόμα που το κοινωνικό σύστημα έχει παραχαράξει.
Σε ποια ηλικία αποφασίσατε ότι θέλετε να γίνετε ηθοποιός κι αν δεν επιλέγατε την υποκριτική τι άλλο θα σας ενδιέφερε να κάνετε;
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου η απάντηση στο τι θες να γίνεις όταν μεγαλώσεις ήταν ηθοποιός. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να κάνει κάτι άλλο.
Υπάρχει κάποιος άνθρωπος που να σας επηρέασε και ίσως να αποτέλεσε τον μέντορα σας στην διαδρομή της καριέρας σας;
Εκτός απ’ τους γονείς μου, που σίγουρα με έχουν επηρεάσει, όπως και κάθε παιδί, οι δάσκαλοι που είχα στην Αγγλία (Nick Ridout, Cicely Berry Jemima James), οργάνωσαν μ’ ένα σπάνιο τρόπο, κατά τη γνώμη μου, το τρόπο που σκέφτομαι και συμπεριφέρομαι. Αλλά ας μην κρυβόμαστε, όλοι οι άνθρωποι που είναι δίπλα μας, είτε το ξέρουν, είτε δεν το ξέρουν – είτε το αντιλαμβανόμαστε, είτε όχι – διαμορφώνουν αυτό που είμαστε.
Αντιλαμβανόμαστε ότι τα γυρίσματα της σειράς είναι απαιτητικά και πολύωρα. Παρ’ ολ’ αυτά στον ελεύθερο χρόνο σας με τι σας αρέσει να ασχολείστε; Τι σας ξεκουράζει και σας αποφορτίζει; Βλέπετε σινεμά, θέατρο, τηλεοπτικές σειρές; Κι αν ναι υπάρχει κάποιο έργο που ξεχωρίσατε τη φετινή χρονιά;
Προσπαθώ να πηγαίνω σινεμά και να βλέπω θέατρο όσο πιο συχνά γίνεται. Η αίσθηση που δημιουργείται όταν παρακολουθείς μία ταινία ή μία παράσταση σε μία γεμάτη αίθουσα για μένα δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι άλλο. Νομίζω φέτος με συγκίνησε περισσότερο η ταινία Banshees of Inisherin του Martin McDonagh.
Ποιο είναι το διαχρονικά αγαπημένο σας λογοτεχνικό έργο; Υπάρχει κάποιο λογοτεχνικό έργο που σας στιγμάτισε και άλλαξε ίσως τη θεώρηση σας για τη ζωή;
Ο Μαιτρ και η Μαργαρίτα του Μπουλγκάκοφ. Το διαβάζω κάθε καλοκαίρι και κάθε φορά ανακαλύπτω και κάτι καινούριο. Νομίζω πάντα με τραβούσαν τα καλλιτεχνικά έργα που κατάφερναν να συνδυάσουν αντιθετικά στοιχεία. Ο Μπουλγκάκοφ παντρεύει το κωμικό με το τραγικό, όπως και την φαντασία με τον αυστηρό ρεαλισμό και δημιουργεί μία πραγματικότητα πολυδιάστατη και αντιφατική. Κάτι σαν την εποχή μας.
Ποια ερμηνεία σας θεωρείτε μέχρι στιγμής την πιο σημαντική στην καριέρα σας;
Δουλεύω ως ηθοποιός τρία χρόνια τώρα. Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε ακόμα για ερμηνεία αλλά ούτε και για καριέρα. Ελπίζω και ονειρεύομαι πως κάποια στιγμή θα συμβεί και αυτό.
Κλείνοντας, πείτε μας αν θα σας δούμε σε κάποια θεατρική σκηνή το χειμώνα και γενικότερα τα μελλοντικά σας σχέδια.
Ανέκαθεν θαύμαζα τους ανθρώπους που μπορούν να αφοσιωθούν σ’ αυτό που κάνουν. Προσπαθώ λοιπόν κι εγώ να πετύχω το ίδιο. Τα γυρίσματα της σειράς δεν επέτρεψαν να είμαι στο θέατρο την πρώτη χειμερινή περίοδο. Οπότε όποια σχέδια υπάρχουν και συζητώ αφορούν τη δεύτερη περίοδο. Ελπίζω πως κάτι καλό θα γίνει.
