Ο Λεωνίδας Κακούρης μίλησε στο 7ΜΕΡΕΣTV και στον δημοσιογράφο Γιάννη Βίτσα και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στις εξελίξεις των Άγριων Μελισσών για τον τρίτο κύκλο. Δείτε στο happytv.gr απόσπασμα από τη συνέντευξη:
Βιώνεις μία από τις πιο ακμάζουσες, ανθηρές, και εύρωστες περιόδους της επαγγελματικής πορείας σου πρωταγωνιστώντας στις «Άγριες μέλισσες» αλλά και στο φιλμ «Σμύρνη μου αγαπημένη». Καταρχάς φανταζόσουν όταν πρωτοδιάβασες το σενάριο της σειράς ότι θα άγγιζε τόσο πολύ τους τηλεθεατές;
Εξ’ αρχής αισθάνθηκα ότι ήταν διαφορετικό από τα ειωθότα. Φυσικά αν δεν ακουστεί η κλακέτα και δεν πραγματοποιηθούν οι σκηνές έστω του πρώτου επεισοδίου αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι σε σκοτάδι. Δε μπορείς να αναγνωρίσεις από την αρχή το μέγεθος της επιτυχίας μίας δουλειά. Δεν έχεις εικόνα! Δίνεις τον καλύτερο σου εαυτό αλλά από εκεί και πέρα γνωρίζουμε όλοι καλά ότι δεν εξαρτάται αποκλειστικά από έναν επαγγελματία αλλά από την συνεργασία πολλών ανθρώπων. Φανταζόμουν λοιπόν για να έρθω στην ερώτησή σου ότι θα έχει επιτυχία η σειρά, αλλά αυτή η συλλογική, σαρωτική ανταπόκριση του κοινού, ο διάχυτος ενθουσιασμός των τηλεθεατών, δεν σου κρύβω, ότι ξάφνιασε και εμάς.
Φαντάζομαι ότι η ζωή σου αυτά τα δύο χρόνια είναι πολύ διαφορετική. Το κοινό που θα σε πλησιάζει θα αγγίζει τα όρια κοσμοπλημμύρας.
Η αλήθεια είναι πώς λόγω του covid η ζωή μας ήταν μία συγκεκριμένη διαδρομή από τη δουλειά στο σπίτι και αντιστρόφως ανάλογα. Δεν είχαμε καταλάβει το μέγεθος και την έκταση του γεγονότος. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα να δέχεσαι την τόσο έντονη αγάπη και αποδοχή του κοινού.
Ο επόμενος κύκλος της σειράς λοιπόν θα μας οδηγήσει στην περίοδο της δικτατορίας.
Ακριβώς. Προσωπικά αναρωτιέμαι κατά πόσο όλα όσα συνέβησαν μέχρι σήμερα θα αλλάξουν έστω και λίγο την ιδιοσυγκρασία του. Ελπίζω και εύχομαι να συμβεί. Έχασε με ένα επώδυνο τρόπο τα αδέλφια του. Ουσιαστικά αισθάνεται ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ο Δούκας κουβαλούσε σε όλη του τη ζωή τον χαμό του αδελφού του, όταν ήταν μικρός, όπως και την ευθύνη που του είχε ρίξει ο πατέρας του, αλλά και τις ενοχές ότι έφταιγε, χωρίς ουσιαστικά αυτός να ευθύνεται. Ήταν επίσης ένα παιδί. Όσο υπαιτιότητα είχε ο αδελφός του που έκανε αυτό το παράτολμο πήδημα, άλλη τόση είχε και ίδιος. Τώρα με ένα τρόπο πάλι χωρίς να είναι ηθικός αυτουργός πενθεί τα δύο του αδέλφια, τους μοναδικούς δύο ανθρώπους που είχε στη ζωή, ενώ αποπέμπεται και εκδιώκεται από τα παιδιά του. Βρίσκεται αποδιωγμένος με το πιο εκκωφαντικό τρόπο. Αυτά και μόνο τα γεγονότα θεωρώ ότι θα τον βάλουν εκ προοιμίου σε μία άλλη βάση. Θα δούμε αν τελικά προσπαθήσει να γεφυρώσει τις σχέσεις ή αν για μία ακόμη φορά νικήσει ο υπέρμετρος εγωισμός που διαθέτει. Δείτε περισσότερα εδώ
