Μετά την προβολή του πρώτου επεισοδίου της εκπομπής Travel Diary, οι δύο συντελεστές, η Βένια Αντωνίου και ο Μάνος Ατζαράκης, μιλούν αποκλειστικά στο Happy Tv για το πρωτότυπο εγχείρημά τους.
Ένας δικηγόρος και μία πρώην συντάκτρια σε περιοδικά, γυρίζουν τον κόσμο και δημιουργούν μόνοι τους μια ταξιδιωτική εκπομπή. Πώς προέκυψε το Travel Diary;
Βένια: Μια συνηθισμένη μέρα στο γραφείο του περιοδικού που εργαζόμουν αντάλλαζα μηνύματα με τον Μάνο και του έλεγα πόσο με έπνιγε η δουλειά μου πια… Εκείνος κάποια στιγμή με ρώτησε τι θα ήθελα ιδανικά να κάνω… Στη συνέχεια ξεκινήσαμε να ταξιδεύουμε και προέκυψε το Travel Diary… Για μένα το όλο εγχείρημα ξεκίνησε από τη μεγάλη ανάγκη της εγκλωβισμένης μου δημιουργικότητας να αποδράσει.
Μάνος: Μου αρέσει το σινεμά και μου αρέσουν τα ταξίδια. Έτσι σκεφτήκαμε με τη Βένια να φτιάξουμε ένα βίντεο από τις καλοκαιρινές διακοπές μας στη Ζάκυνθο. Όχι όμως σαν ένα τυπικό επεξηγηματικό ταξιδιωτικό βίντεο, αλλά σαν μια απόπειρα να περάσουμε στον θεατή το πώς νιώθαμε απέναντι σε όσα βλέπαμε, και, όσο ήταν δυνατόν, να του μεταφέρουμε τα συναισθήματα αυτά. Και όπως συμβαίνει πάντα με ένα τέτοιο εγχείρημα, αφού οι «πάντα αντικειμενικοί» φίλοι και συγγενείς που το είδαν είπαν ότι τους άρεσε, σκεφτήκαμε να το προσπαθήσουμε πιο σοβαρά. Σε αυτό βοήθησε βέβαια και η εξάμηνη αποχή των δικηγόρων μέχρι τον Ιούλιο του 2016, οπότε και σκέφτηκα να αξιοποιήσω αλλιώς τον «χαμένο» αυτόν χρόνο.
Σε τι διαφέρει το Travel Diary από τις άλλες ταξιδιωτικές εκπομπές;
Μάνος: Αν προσπαθούσα να δώσω έναν πιο ακριβή ορισμό για το τι είναι το Travel Diary θα έλεγα ότι είναι «ταξιδιωτικές ταινίες μικρού μήκους». Βασίζεται πιο πολύ στη μετάδοση συναισθημάτων στον θεατή παρά στη μετάδοση μεγάλου όγκου πληροφοριών. Στόχος είναι ο θεατής να αισθανθεί λίγο το πώς είναι να βρίσκεται στα μέρη αυτά, έτσι ώστε στο τέλος να νιώσει λίγο σαν να έχει πάει κι αυτός εκεί. Τα πλάνα, το μοντάζ και ο χαρακτήρας του Travel Diary είναι ένα μείγμα τηλεοπτικής εκπομπής και ταινίας, ενώ, όπου μας δίνεται η ευκαιρία προσπαθούμε να κινητοποιούμε ακόμα και τη φαντασία του θεατή.
Βένια: Αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε κάτι καινούργιο, κάτι πολύ διαφορετικό από όσα είχαμε συνηθίσει να βλέπουμε… Κάτι που θα θέλαμε να παρακολουθούμε κι εμείς ευχάριστα ως τηλεθεατές και να μας αφήνει μια… ωραία επίγευση.
Ξεκινήσατε να… κινηματογραφείτε τα ταξίδια σας χωρίς να ξέρετε από την αρχή αν θα προβληθεί το υλικό σας… Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίσατε μέχρι να πάρει «σάρκα και οστά» η ιδέα σας;
Βένια: Οι δυσκολίες πολλές… γιατί έπρεπε να τα κάνουμε όλα μόνοι μας! Αρχικά έπρεπε να βρεθούν οι πόροι για τα ταξίδια και αυτό ήταν κάτι που μας δυσκόλεψε αρκετά, γιατί τα περισσότερα ταξίδια που κάναμε ήταν στο εξωτερικό. Θεωρώ όμως ότι η πιο δύσκολη φάση ήταν αυτή της προβολής των επεισοδίων. Εκεί σταθήκαμε τυχεροί, καθώς ο Ερευνητικός Οργανισμός Ελλήνων (Ε.Ο.Ε.) στήριξε την πρωτοβουλία μας. Έτσι, το Travel Diary προβάλλεται σε τρία περιφερειακά κανάλια (Alert Tv, Θράκη Νετ και Εγνατία Τηλεόραση) αλλά και πανελλαδικά μέσω του Cosmote Tv.
Μάνος: Οι δυσκολίες ήταν σε όλα τα επίπεδα, πρακτικές και ψυχολογικές. Πρακτικές γιατί εμείς οι δύο αποτελούσαμε ολόκληρη την ομάδα παραγωγής και ψυχολογικές γιατί δεν ξέραμε αν τελικά θα καταφέρναμε να προβληθεί το αποτέλεσμα των προσπαθειών μας. Τα ατελείωτα χιλιόμετρα περπατήματος και βιντεοσκόπησης διαδέχονταν τα μεγάλα ξενύχτια στο μοντάζ, την επεξεργασία εικόνας και ήχου, προκειμένου ο θεατής να μην καταλάβει ότι αυτό που βλέπει αποτελεί όντως δουλειά δύο ανθρώπων. Άλλωστε, ο θεατής κρίνει το αποτέλεσμα πάντα και όχι τον κόπο που αυτό απαιτεί, οπότε έπρεπε να κάνουμε ό,τι μπορούσαμε ώστε το αποτέλεσμα να είναι στα μάτια του κάτι πολύ ιδιαίτερο και όμορφο.
Σε μια εποχή που δεν ευνοεί τη δημιουργικότητα αποφασίσατε να πάτε «κόντρα στο ρεύμα» δημιουργώντας κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα. Ποιο μότο καθορίζει τις επιλογές σας;
Βένια: Τα «θέλω» σου να είναι πάντα μεγαλύτερα από τους φόβους σου.
Μάνος: Μια πολύ απλή φράση που μου λέει ο πατέρας μου απ’ όσο θυμάμαι τον εαυτό μου… «ο άνθρωπος ό,τι θέλει μπορεί να το κάνει».
Θα μοιραστείτε μαζί μας δύο αγαπημένα στιγμιότυπα από τα ταξίδια σας;
Βένια: Όταν βρίσκομαι σε όμορφα τοπία που συνδυάζουν την πυκνή βλάστηση με το υγρό στοιχείο μαγεύομαι… Η βαρκάδα που κάναμε στη λίμνη των κήπων Cismigiu, στο Βουκουρέστι ήταν μια μοναδική εμπειρία. Ένιωθα πως ήμασταν μέρος ενός παραμυθένιου σκηνικού. Όλες οι αισθήσεις λειτουργούσαν στο μέγιστο! Με εντυπωσίασε ιδιαίτερα το γεγονός πως οι κήποι αυτοί δεν είναι στην εξοχή, όπως θα περίμενε κανείς αλλά στο κέντρο μιας ευρωπαϊκής πρωτεύουσας. Ένα άλλο στιγμιότυπο που ξεχωρίζω είναι η επίσκεψή μας στο τείχος του Βερολίνου. Το «τείχος της ντροπής» έχει μεταμορφωθεί σε μια υπαίθρια γκαλερί σύγχρονων έργων τέχνης και αυτό από μόνο του αποτελεί ένα πολύ ηχηρό μήνυμα ειρήνης και συμφιλίωσης. Είναι άλλωστε συγκινητικό πως ό,τι αγγίζει η Τέχνη εξανθρωπίζεται.
Μάνος: Θα έλεγα ότι η επίσκεψη στο κάστρο του Δράκουλα στο Bran της Ρουμανίας ήταν αρκετά ενδιαφέρουσα εμπειρία για μένα γιατί είχε πλήρως αντιφατικά συναισθήματα. Στην αρχή, όταν φτάσαμε και το κοιτούσαμε απ’ έξω, ήταν ακριβώς όπως το είχα φανταστεί… εντυπωσιακό, επιβλητικό και υποβλητικό. Όταν όμως τελικά μπήκαμε μέσα ένιωσα έντονη απογοήτευση, καθώς είχε πολύ λίγα στοιχεία που να παρέπεμπαν στον μύθο του Κόμη Δράκουλα. Ήταν ένα απλό αρχοντικό. Την ίδια στιγμή, όμως, μου δημιουργήθηκε έντονα η πρόκληση να μεταφέρω μια άλλη εικόνα του στον θεατή, έτσι όπως εγώ θα ήθελα να ήταν στην πραγματικότητα. Αυτό βέβαια σήμαινε τουλάχιστον 5 ώρες παραμονής στο κάστρο προκειμένου να μπορώ να έχω πλάνα του χώρου και της Βένιας χωρίς καθόλου κόσμο μέσα (ενώ στην πραγματικότητα το κάστρο ήταν κατάμεστο) και ακόμα περισσότερες ώρες μοντάζ και επεξεργασίας ήχου και εικόνας ώστε να δοθεί η αίσθηση ότι ήταν ένα ερειπωμένο, σχεδόν στοιχειωμένο κάστρο.
