Η Νένα Μεντή μίλησε στη Lifo.
Είχα την τύχη να ξεκινήσω δίπλα σε σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου, γιατί είχα δυο-τρία φυσικά προσόντα που δείχνανε ότι εν δυνάμει θα είχα μια εξέλιξη – αυτό που λέω σήμερα για νέους ηθοποιούς, όποτε το εντοπίζω. Πρώτη μου δουλειά ήταν με την Κατερίνα Ανδρεάδη. Ήρθε Ιούνιο, που αποφοίτησα από το Εθνικό, ρώτησε «ποια ενζενί βγήκε τώρα;» –δεν είπε «ποια καλή»– και της είπαν η Μεντή. Εγώ δεν ήμουν ποτέ ενζενί. Αλλά επειδή ήμουν μικρή και νόστιμη, είπαν εμένα. Η δεύτερή μου δουλειά ήταν με τη Λαμπέτη. Πέρασα υπέροχα μαζί της, τη θαύμαζα πάρα πολύ, την απομυθοποίησα ως άνθρωπο σε μερικά, αλλά δεν με ένοιαζε καθόλου. Αμέσως μετά έπαιξα με Παξινού και Μινωτή στον Πατέρα του Στρίντμπεργκ. Ήταν θίασος ρεπερτορίου κι όταν έπαιζαν τα άλλα έργα, καθόμουν και τους έβλεπα. Έτσι είδα τους Βρικόλακες 60 φορές. Δεν υπήρχε μεγαλύτερο σχολείο. Η Παξινού ήταν έξω από τα όρια του ανθρώπου ως ηθοποιός, ως οντότητα και προσωπικότητα. Ο Μινωτής δεν μου άρεσε, ήταν εγκεφαλικός, αλλά ωριμάζοντας κατάλαβα πόσο σπουδαίος ήταν κι εκείνος.
Πηγή: entertv.gr
